پیداست هنوز شقایق نشدی ...

زندانی زندان دقایق نشدی ...

وقتی که مرا از دل خود می رانی ...
... 
یعنی که تو هیچ وقت عاشق نشدی ///

 هیچ کس اشکی برای ما نریخت ...

هر که با ما بود از ما می گریخت ...

چند روزی ست حالم دیدنیست...
... 
حال من از این و آن پرسیدنیست...

گاه بر روی زمین زل می زنم...

گاه بر حافظ تفاءل می زنم...

حافظ دیوانه فالم را گرفت...

یک غزل آمد که حالم را گرفت: ...

ما زیاران چشم یاری داشتیم...

خود غلط بود آنچه می پنداشتیم///

 اگر با گرگ ها زندگی میکنی زوزه کشیدن را بیاموز

من در روزگاری زندگی می کنم که تنها خدایش از پشت خنجر نمی زند...

 دوست داشتن کسی که شما رو دوست نداره مثل

 بغل کردن کاکتوس می مونه …

هرچی محکم تر بغل کنی بیشتر آسیب ميبيني///

 گفت:اینقدر سیگار نکش میمیری

گفتم:اگه نکشم میمیرم
گفت:اگه بکشی با درد میمیری
گفتم:اگه نکشم از درد میمیرم
گفت:هوای دودی جلوی درد رو نمیگیره
گفتم:هوای صاف جلوی مرگو میگیره؟
یه کم نگاهم کرد و گفت : بکش …..

 یکـــی از اشتبـاهات زنـدگیـم
آدم حسـاب کردن اونـایی بــود
که آدم نبــودن
هـنـوز هـم نشــدن
بـعــدا هـــم نمیــشن.///

 چه قدر فاصله اینجاست بین آدمها

چه قدر عاطفه تنهاست بین آدمها

کسی به حال شقایق دلش نمی سوزد

و او هنوز شکوفاست بین آدمها

کسی به نیت دل ها دعا نمی خواند

غروب زمزمه پیداست بین آدمها

چه می شود همه از جنس آسمان باشیم

طلوع عشق چه زیباست بین آدمها